Antykwariat Atticus

---

TCHÓRZEWSKI Jerzy

[rysunek, 1963] Figure [Postać]

ZAPYTAJ O CENĘ

---

ZAPYTAJ O PRODUKT

POLEĆ ZNAJOMEMU

---

OPIS

[rysunek, 1963] Figure [Postać]

TCHÓRZEWSKI Jerzy

ZOBACZ KATALOGI, DO KTÓRYCH NALEŻY TA POZYCJA

WYDANIE

KOMENTARZ

Podpis autorski p.d. oraz na odwrociu.

Jerzy Tchórzewski, wybitny malarz, grafik i pedagog. Tchórzewski (1928-1999) w czasie II wojny światowej był żołnierzem AK. Malarstwo studiował tuż po wojnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie studiów związał się z kręgiem Grupy Krakowskiej, a w 1957 był jednym z członków-założycieli tego ugrupowania. Od 1959 współpracował również z międzynarodowym ruchem PHASES, grupującym artystów o orientacji surrealistycznej.

Debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49. Po studiach przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1954 r. podjął pracę pedagogiczną w ASP. Prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Grafiki.

Już od wczesnego, figuratywnego okresu twórczości (1948-1955), kiedy umieszczał sylwetki ludzkie i fantastyczne, "przedpotopowe" stwory w wyimaginowanych pejzażach, odznaczał się typem wyobraźni bliskim surrealizmowi. Po 1955 r. zaczął malować abstrakcyjne wizje kosmicznych kataklizmów, wulkanicznych erupcji, rozbłyskujących i niknących gwiazd. Ich mrok rozdzierały poszarpane linie błyskawic, spływającej lawy czy elektrycznych wyładowań („Tworzący się krajobraz”, 1956-1957). Niekiedy w kompozycjach pojawiały się kształty ludzkie i zwierzęce, przywodzące na myśl mity o powstaniu świata, tytanach, Prometeuszu, itp. („Pierwsze kroki”, 1958; „Ocalony”, 1959), do tego kręgu należy prezentowana przez nas praca.

Artysta dodatkowo komplikował fakturę obrazów, wykorzystując m. in. właściwości nierównego schnięcia warstw farby, a w przypadku gwaszy - efekty zmiętego papieru. Równolegle z malarstwem od końca lat 40. tworzył monotypie, a w latach 60. również linoryty na ręcznie malowanych papierach. Od końca lat 70. i przez lata 80. Tchórzewski podejmował chętnie tematykę religijną, gdy związał się z niezależnym ruchem artystycznym.

Sztandarowy przykład polskiej sztuki awangardowej.

Por. praca "Spalona postać II" z 1964 r., zamieszczona w "Jerzy Tchórzewski. Słowa i obrazy", Olszanica 2009, s. 173.