Cela Camilo José (1916- ), pisarz hiszpański; laureat Nagrody Nobla (1989) przyznanej za bogatą i mocną prozę, która z powściągliwym współczuciem ukazuje bezbronne istnienie człowieka. Pochodzi z arystokratycznej rodziny, ojciec był Hiszpanem, matka Angielką o włosko-belgijskich korzeniach. Na uniwersytecie w Madrycie studiował medycynę, filozofię i prawo; studiów nie ukończył. Prowokacyjna twórczość pisarza, wyrastająca z ducha powieści łotrzykowskiej, z tradycji przełomu XVI i XVII w., zabarwiona ukazanym bez upiększeń dramatyzmem, wulgarnością, dosadnością języka, wywoływała liczne kontrowersje.
Szczególną popularność zyskały powieści: "Rodzina Pascuala Duarte" (1942) - opisująca gwałt i przemoc przypisane hiszpańskiemu życiu; "Nowe przygody i nieszczęścia Łazika z Tormesu" (1944), "Ul" (1951) - ukazująca społeczność Madrytu zniszczonego wojną domową, San Camilo, 1936 (1969), "Mazurek dla dwóch nieboszczyków" (1983) - w którym Cela zdaniem krytyków stworzył nowy styl literacki - "tremendyzm" polegający na połączeniu burleski, czarnego humoru, groteskowej obsceniczności i komicznej deformacji.
Ponadto autor słownika niecenzuralnych, sprośnych wyrażeń hiszpańszczyzny "Diccionario secreto" (tomy 1-2, 1968-1971), poezji, opowiadań, esejów literackich i publicystycznych, opisów podróży po Hiszpanii (Viaje a la Alcarria, 1948).
Wszelkie prawa zastrzezone. Antykwariat Galeria Atticus - Juliusz Klosinsk
Czy na pewno chcesz wykonać tę akcję?