Antykwariat Atticus

---

TOKARSKA-BAKIR Joanna

Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne

65,00 zł

DOSTĘPNY: 1 egz.

KUP TERAZ

Oferta

---

ZAPYTAJ O PRODUKT

POLEĆ ZNAJOMEMU

---

ZOBACZ KATALOGI, DO KTÓRYCH NALEŻY TA POZYCJA

WYDANIE

SERIA

Monografie FNP

KOMENTARZ

Książka dotyczy mało znanych tybetańskich zwyczajów religijnych, zwanych wyzwoleniem przez zmysły. Z leżącą u ich podstawy ideą uciekania się do pomocy zmysłów w staraniu o zbawienie duszy, zasadniczo obcą duchowości chrześcijańskiej, czytelnik europejski miał okazję zetknąć się po raz pierwszy dopiero w latach 20. dzięki Tybetańskiej Księdze Umarłych, którą wydano wówczas w przekładzie angielskim. Wyzwolenia przez zmysły odwołują się do innego "piętra umysłu" niż to, którego synonimem jest świadomość i pismo; są one przykładem poznania-nie-przez-świadomość. "Wyzwolenia przez zmysły" są to wszystkie zachowania religijne (i rzeczy święte)- w europejskiej terminologii etnograficznej przypisywane religijności ludowej i określane mianem "naiwnego sensualizmu" - tj. słuchanie, patrzenie, smakowanie, wąchanie, dotykanie - którym towarzyszy element wiary, że sam zmysłowy kontakt z rzeczą świętą daje nadzieję lub wręcz gwarantuje wyzwolenie i prowadzi do "stanu poza cierpieniem", zwanego nirwaną. Do zachowań tych należą np. nieskończone repetycje mantry, modlitw, poszukiwanie cielesnego kontaktu z wyzwalającymi przedmiotami, a nawet picie wody, którą zostały obmyte. Autorka rozpoczyna rozważania od przedstawienia tła kulturowego i historycznego, w którym zrodziła się tybetańska duchowość wyzwolenia przez zmysły. Charakteryzuje buddyzm tybetański jako religię otwartą na nieznane, świadomą, że granice duszy nie pokrywają się z granicami naszego "ja" i że poznanie dokonuje się innymi jeszcze organami niż zmysły i myśli. Tybetańczycy są niesłychanie wyczuleni na transcendencje. Omawiając kolejno rodzaje wyzwolenia przez zmysły autorka odwołuje się do analogii i pokrewieństw między tybetańską praktyką a niektórymi formami religijności chrześcijańskiej i żydowskiej. Kolejne rozdziały poświęcone są m.in. językowi w soteriologii buddyzmu tybetańskiego, świętemu obrazowi jako narzędziu wyzwolenia, tajemnicy zaginionych ksiąg, teorii i praktyce symbolu żywego. Autorka przywołuje wielokrotnie zarówno teksty wybitnych filozofów i religioznawców, jak i znanych pisarzy, jak Czesław Miłosz, Gustaw Herling-Grudziński, Stanisław Vincenz czy Simone Weil. Uzupełnieniem książki jest słownik ważniejszych terminów buddyjskich oraz blisko 20 barwnych ilustracji.