Asztawakragita czyli pieśń Asztawakry to indyjski dydaktyczny poemat filozoficzny, nauczający w duchu systemu adwaita wedanty, że jedyną wartością wyzwalającą człowieka jest poznanie. Poemat ten, skomponowany w stylu humanistycznym, jest równocześnie wysokiej klasy dziełem literackim. Autor poematu jest anonimowy. Utwór pochodzi prawdopodobnie z XIV wieku. Religijno-filozoficzny poemat został ujęty w postać dialogu między mędrcem Asztawakrą a jego uczniem, legendarnym królem Dżanką. Toczy się wokół dwóch zasadniczych problemów: poznania i wyzwolenia. Poznanie, które osiąga się wraz z odkryciem prawdy, prowadzi do wyzwolenia, jakie daje joga. Wyzwolenie zaś jest specyficznym rodzajem szczęścia. Tekst składa się z 21 pieśni tłumaczonych z sanskryckiego poematu z XIII wieku. Przekład został poprzedzony wstępem i przypisami Marii Marioli Wüthrich-Sarnowskiej oraz opatrzony słowniczkiem.
Wszelkie prawa zastrzezone. Antykwariat Galeria Atticus - Juliusz Klosinsk
Czy na pewno chcesz wykonać tę akcję?