„Argienida”, a właściwie „Argenida”, to unikatowa edycja z dziejów literatury w Polsce.
Przetłumaczona na język polski przez Wacława Potockiego książka Johna Barclaya (1582-1621) – szkockiego poety i satyryka, była alegorycznym dziełem, które opowiadało historię konfliktu religijnego we Francji za panowania Henryka III i Henryka IV. Rojalistyczna, antyarystokratyczna w wymowie opowieść przedstawiona została z perspektywy króla, który ogranicza władzę arystokratów w interesie kraju.
„Argenidę” wydał w 1728 r. Michał Abraham Trotz (Troc) (ok. 1689-1769), leksykograf, tłumacz, a także wykładowca języka polskiego na uniwersytecie w Lipsku. Wreszcie Trotz (z J.A. Załuskim) ułożył obszerny słownik, stanowiący dokument XVIII-wiecznego polskiego języka potocznego (t. 1–2, część fr.-niem.-pol., 1744–47); którego tom 3 nosił tytuł „Nowy dykcjonarz to jest mownik polsko-francusko-niemiecki...” 1764; (t. 4, część niem.-pol. 1772), jeden z ważnych słowników w historii naszej leksykografii.
Potocki (1621–1696), poeta i tłumacz, arianin, którego zmuszono do przejścia na katolicyzm, był zaliczany do nurtu sarmackiego naszej literatury. Wiele dzieł pisarz poświęcił kwestiom odnoszącym się do życia średniozamożnej szlachty, z której pochodził, i ostro krytykował przejawy anarchii i upadku rycerskiej obyczajowości. Moralizatorskie nastawienie zaowocowało w jego twórczości tematyką religijną i filozoficzną. Pozostały po nim pisane przede wszystkim wierszem dzieła należące do różnych gatunków literackich (epigramaty, treny, pieśni, epopeja, misterium, romanse wierszowane itd.).
Warto wspomnieć o efektownej karcie tytułowej z rytowanym sygnetem edytora (miedzioryt z akwafortą) oraz winiecie z portretem króla Augusta II Mocnego na pierwszej karcie wstępu dedykacyjnego.
Wszelkie prawa zastrzezone. Antykwariat Galeria Atticus - Juliusz Klosinsk