Opus Merlini Cocaii Poetae Mantuani Macaronicorum. Totum in pristinam formam per me magistrum Acquarium Lodolam optimè redactum, in his infrà notatis titulis divisum
Opus Merlini Cocaii Poetae Mantuani Macaronicorum. Totum in pristinam formam per me magistrum Acquarium Lodolam optimè redactum, in his infrà notatis titulis divisum
s. [30, 419, [4], portret przed s. tyt. (miedzioryt), miedzioryty w tekście [26], finaliki, niew. zakwaszenia stron, blok lekko poluzowany, obcięcia barwione na czerwono, barwne wyklejki
opr. sk. przełom XVIII i XIX w., otarcia rogów opr., niezn. naddarcie grn. i dln. części grzb. opr., złoc. i zdobienia grzb. oraz lica opr., szyldzik na grzb., 16 cm.
KOMENTARZ
Teofil Folengo urodził się w rodzinie szlacheckiej w Mantui 8 listopada 1491 roku. Był synem włoskiego notariusza, ósmym dzieckiem spośród dziewięciorga rodzeństwa. Gdy skończył szesnaście lat wstąpił do klasztoru św. Eufemii nieopodal Brescii. Życie klasztorne porzucił w 1516 roku dla swojej wielkiej miłości - kobiety imieniem Girolama Dieda. W owym czasie próbował swoich sił jako poeta naśladujący styl Wergiliusza. Nie uzyskawszy uznania, poddał się losowi, włócząc się wraz ze swoją ukochaną po włoskich miastach. Na krótko osiadł w Wenecji.
"Opus Merlini Cocaii" Teofila Folengo zostało wydane pierwodrukiem w 1521 roku. Niniejsze dzieło stanowiło zaczyn nowego gatunku literackiego - poezji makaronicznej, który z uwagi na prezentowaną nieprzejrzystość i mętność stylu początkowo nie znajdował uznania w świecie literackim. Nie bez wpływu na powyższą recepcję pozostawało zamiłowanie autora do używania słów, zwrotów a nawet wulgaryzmów pochodzących z gwary mieszkańców Mantui. Utwór jest napisany heksametrem w kilku łacińskich dialektach.
Makaroniczny styl wypowiedzi bohaterów powstał jako sposób wyrażania satyrycznych i humorystycznych intencji, jako literacki substytut dla niedbałego, hermetycznego, a przede wszystkim hybrydowego języka (macaronica verba), przynależnego różnym warstwom społecznym zamieszkującym włoskie miasteczka. Teofila Folengo skrytykowano za bezkompromisowość "Opus Merlini Cocaii", przejawiającą się właśnie w śmiałym i wulgarnym języku dzieła. Pomimo początkowej nagonki na Teofilo Falengo, jego "Opus Merlini Cocaii" zyskało wkrótce wielką popularność. François Rabelais uzna Falengo za swojego mistrza i będzie nieustannie odwoływał się do jego twórczości.
"Opus Merlini Cocaii" jest groteską opisującą perypetie księcia-żebraka Baldusa oraz jego przyjaciół: Francasso, Cingara (szelmy-oszusta) oraz Falchetto (człowieka-psa), bogatą w barwne i soczyste opisy charakterów postaci, zawierającą dyskretną, ale zarazem bezkompromisową krytykę ówczesnego społeczeństwa i jego zwyczajów. Baldo ("Baldus") jako potomek francuskich królów jest zmuszony do walki z pasterzami, piratami, czarownicami i demonami.
Pierwotny tytuł niniejszego utworu brzmiał: "Merlin żebrak z Mantui". Kiedy jednak Folengo zdecydował się ujawnić, że dzieło to stanowi opis jego własnych doświadczeń w okresie od wystąpienia z zakonu do ponownego doń wstąpienia, zmienił również tytuł na "Opus Merlini Cocaii".
Wraz z nadejściem roku 1530-go Teofil Folengo powrócił do życia zakonnego w sycylijskich klasztorach. Ostatnie dwa lata życia spędził na dworze wicekróla Ferrante Gonzagi. Zmarł 9 grudnia 1544 roku w Santa Croce de Campese (Bassano del Grappa), gdzie został pochowany.
Pozycja w języku łacińskim.
Wszelkie prawa zastrzezone. Antykwariat Galeria Atticus - Juliusz Klosinsk